ÇÖP KAMYONU KANUNU ÜZERİNE

Geçen gün televizonda, bir parkta, bir tiyatro sanatçısı ile yapılan röportaja rastladım. Konuşmanın minvali, bir iyilik hareketi başlatmanın elzem olduğu bunun için de insanın kendinden başlamasıydı. Konuşma arasında "Çöp Kamyonu Kanunu" diye bir şey geçti. Bu hikayeyi biliyordum. Sanatçı bir de dedi ki; acıyı, üzüntüyü kederi, umutsuzluğu yaşamalıyız ama beslememeliyiz, sevgiyi, mutluluğu, hazzı beslemeliyiz, büyütmeliyiz.
.
Birden fazla tanıdığım var, kötü duyguları sadece kendileri için değil bir çok kişi için besleyip büyüten... Çöplerini pervasızca ortalığa dağıtan ve sonra bundan pişman olan...Ömür törpüsü olduğunu bilen ama bu duruma devam eden... Keşke dedim, keşke... Bunu daha fazla insan dinlemiş olsa... Sonra kalbim acıyarak kabul etmek zorunda kaldım ki dinleseler de değişen hiçbir şey olmayacaktı. Çünkü kendi yükünü başkasına yüklemek bir karakter şekliydi ve iyi insanları tüketen tanımadıkları insanların çöpleri değil, yakından tanıdıkları insanların çöpleriydi. Bu insanların bu karakter defektini değiştirmeleri için ciddi çaba harcamaları gerekiyordu oysa daha kolay bir şekilde yaşayıp gidiyorlardı işte... Başları her sıkıştığında, canları her sıkıldığında ne de olsa onları ve çöplerini çekecek "iyi birileri" hep vardı...  Konuşmanın sonunda "seninle konuşmak çok iyi geldi" dedikleri... Bu insan da bu kadar çöpü üzerine almadan nasıl bertaraf edecek diye düşünmedikleri...
.
İyi biri olmaya çalışmak bazen kalbimi haddinden fazla kırıyor, yoruyor,  hayat enerjimi sömürüyor.
Tanıdığım ve sevdiğim insanlardan gelen olumsuz enerjileri bir yerlere dağıtmadan, yeniden sevgi ve mutlulukla yüklenebilmem için "büyük zaman ve çaba" harcamam gerekiyor. Kimse ne kadar zorlandığımı  tam olarak bilmiyor ve  olumsuz enerjilerini üzerime üzerime yüklemeye devam ediyorlar. Üstelik bazılarına ne kadar zorlandığımı anlatmama rağmen devam ediyorlar... Ne umutsuz bir kısır döngü!

Sözde bu umutsuzluğu beslememek çok güzel ama karşındaki insan için çabalarının nafile olduğunu gördüğün ortamlarda bu çok zor oluyor.
.
Keşke insanlara karşı sanatçı kadar iyimser olabilseydim, bir gün düzeleceklerine inanabilseydim.