12 Haziran 2013 Çarşamba

Ölüyorum

Ölmek, progresif bir fiil. Öyle bir anda, pat diye ölemiyorsun... Yavaş yavaş... Her duyguyu tek tek tadarak, hiç ölmeyeceğini düşündüğün anda bile ölerek ölüyorsun... Belki biraz kalp ağrısıyla, biraz kırıklıkla, biraz merakla, çokça telaşla... Şanslıysan sevgi içinde, huzur hissederek...



Bense, kendimi çok çok çok çok yüksekten boşluğa atlamış gibi hissederek ölüyorum...

Bulutların içinden hızla parsel parsel tarlalara doğru yol alıyorum... Artık istesem de, istemesem de devam etmem gereken, geri dönemeyeceğim bir yolculuk bu... Yıldız da değilim ki gökyüzünde asılı kalayım!

Ölüyorum işte... dakika dakika... saniye saniye... yaşama dair umutlarımı tüketerek...

Her şeye rağmen..

Umudum... tatlı bir rüzgarda... evcil bir kuşun kanadında... 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder