sevgili ilham perim bunu yüzüne pat diye vurmak istemezdim ama çok vakitsiz geliyorsun, anacığım.. ne zaman sen gelsen ya ben meşgul oluyorum, söylediklerini tam dinleyemiyorum sonra da unutuyorum ya da sözcüklerin yerini karıştırıyorum, büyü bozuluyor... yahut daha beteri tam uyumak üzereyken veya kitabın kapağını henüz açmışken geliyorsun. bilirsin ben davetsiz misafir sevmem, plan program benim için önemlidir... ne olur, kalemi/klavyeyi elime aldığım an gelsen?
gelemezsin ama değil mi... sonra saçmalasın dursun visneagaci :) umrunda mı güzelim?
Aynı durumu yaşıyoruz okulda derste falan aklıma bi fikir geliyo blog defterimi çıkarıp not edene kadar fikir uçuyo gidiyo bi keresinde de sınavda aklıma bi fikir gelmişti :((((((((((((((( -he bi de uyurken olanlar vazgeçilmezlerdir.-
YanıtlaSilBu ilham perilerine bende inanıyorum çok enteresan bir an. Hangi durumda nasıl ve nereden geliyorsa! Evde yalnız kaldığımda bir konu geliyor aklıma. Öyle hiçbir neden yokken. Kendi kendime başkaları varmış gibi konuşur anlatırım :)Yaa bunları ben mi söyledim woaw falan derken hadi yazayım bir kenarda not dursun isityorum. Yok anam sanki ben bir dakika önce öyle şeyler hiç söylemedim o konuları birbirne ben bağlamadım hiçbirisi mi akılda kalmaz yaa!Sonra kendime çözüm yolu buldum sözüm ona. Sesimi kayıt ediyorum. Bu seferde istemeden kayda odaklanıp saçmalıyorum :)
YanıtlaSilVe iyi biliyorum ben o türlü cümleler kurabilecek ve o konuları birbirine bağlayabilecek kapasiteye sahip değilim fakat bir anda geliyor şakır şakır ötüyorum. O düşünceleri yargılayıp, yorumlamak, anlatıma dökmek bilinç altından geliyor kesinlikle (araba kullanmak gibi). Çünkü o konuşmayı yaparken ben konuşmuyorum içimden bir ses konuşuyor valla billahi bak yazarken sizlerdede olmuyor mu? Yada galiba akıl hastasıyım :) Bilinç üstü yeni şeyleri analiz edip bilinç altı bilgi deposuna gönderiyor herhalde. Çünkü yazıcam yada konu hakkında konuşucam deyince olmuyor. Uykum geldi :(Anlatamadım tuh!
Ben anladım ;) bence o şöyle oluyor; önce bir konu hakkında etrafdan bir şeyler duyuyoruz sonra konu hakkında beynimiz işlem yapmaya ve depolanmış diğer bilgiler arasında bağlantı kurmaya çalışıyor. Ilk önce o konu hakkındaki duygularımız beliriyor hala fikir silsilesi yok sadece kelimeler var. Daha sonra bu kelimeler zihnimizde duygunun önderliğinde bir sıraya giriyor ve o konu hakkındaki fikrimiz oluşuyor ve cümlemize inandığımız anda o cümle ağzımızdan dökülüyor :) tabi insan inanmadığı cümlelerde kurar ama o anda amacı aslında inandığı başka bir şeyi desteklemektir... Kısaca hiçbirimiz deli değiliz sadece yeterince özümseyemediğimiz için o düşünce zinciri bir yerde kırılıyor ve hatırlatıyamıyoruz...
YanıtlaSil