iç dökmeler

içim yine karışık... acaba düşüncelerim duygularım yüzünden sorgulanmayacağım bir yer var mı dünyada? maalesef, sanmıyorum.. çünkü artık kimsenin kimseyi olduğu gibi kabullenmeye tahammülü yok. herkes çevresindekileri kendi istediği kalıba sokmaya çalışıyor, ben de dahil... ama en azından ben şuna dikkat ediyorum; insanlara alternatifler sunmak, onları zorlamamak kendi tercihlerinde özgür bırakmak. bunu diğerlerinden de bekleyerek hata yapıyorum...

ne zaman bir konuda tezat bir fikri savunsam kötü ben oluyorum, insanlar artık ne düşündüğüme değil, neden öyle düşündüğüme bakıyorlar. neden sorusu birini anlamak için olmazsa olmaz ama insanlar bunu sorgu aracı olarak kullanıyor ya da bana mı öyle geliyor? anlayamıyorum bu ikisini..içim karışıyor.. 

insanlar benim zıtlaşmayı sevdiğimi söylüyor yoksa ben gerçekten bu yüzden mi hep ters kişi olmayı seçiyorum? içim karışıyor.. cımbızlanmış kelimelerle, cümlelerle, tavırlarla kendimi sanık sandalyesinde bulunca... oysa ben sorgulanmadan yaşanılması gereken biriyim ve olduğum gibi kabullenilmek istiyorum...