Geçen haftasonu bi tanıdık bir kitap yazmak istediğini söyledi ve ekledi, acaba ona yardımcı olabilir miymişim? Hayallerimi, ümitlerimi yazıp ona verebilir miymişim. Yardımcı olamayacağımı artık hayal bile kurmadığımı söyledim... HER HAYAL BIR, HAYAL KIRIKLIĞIYDI... Hedefler vardı benim için... (ne yani neden hayallerimi söyleyeyim ki?? Çalsınlar, çırpsınlar, talan etsinler, alay etsinler; banaysa bir bardak mı düşsün? )
..bugün birisi bana "yalancı" dedi... yalan değildi, acı hissetmiyordum sadece içimde bir boşluk hissediyordum o kadar... boşluk... sürekli büyüyen bir boşluk... çünkü tüm çabalarım önce bir hayal olup sonra bir sis içinde kayboluyordu, ümitlerimle beraber... onun anlattıklarıyla, gerçeğim bir kere daha önüme gelirken... Boşluk, karadelik gibi, yutuyordu herşeyi.. anlamsızlaşıyordu tüm duygularım... geçmişim...
içimdeki boşluk hala büyüyor...
hayal kurmak istemiyorum... hedeflerimin bir hayalden ibaret olduğu gün gibi ortada.. kaderimi bilmiyorum, geleceğimi bilmiyorum.. Bir bardağı tutarken havada, parmaklarını hafifçe aralarsın ve düşer ya, işte öyle kendimi o boşluğa bırakmak istiyorum...
12 haziran 01:41
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder