25 Ekim 2017 Çarşamba

TORUNUMA MEKTUPLAR-7

sevgili torunum;

bugün yirmibeş ekim ikibinonyedi.saat yirmibir kırküç.bu satılarları sana içimi dökmek için yazıyorum,yazdıklarımın evrenin karanlık boşluğunda kaybolacağını umarak.uzun zamandır yazmamıştım.bu yüzden kendimi nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum.duygusal anlamda çok strestli bir zamandan geçiyorum.bazen kendimi çok değersiz hissediyorum.insanların bana kendimi değerli hissetmemi sağlayacak şekilde davranmalarına rağmen böyle hissediyorum.doymak bilmez bir şekilde ilgi ve sevgi açlığı çekiyorum.bir de bazen kendimi çok başarısız hissediyorum.bu beni, ilgi ve sevgi açlığından daha çok hırpalayan bir durum.her ne kadar kendimi başarılı biri olduğuma ikna etmeye çalışsam da olmuyor.kendimi iyi hissetmiyorum.melankoli yakama yapışıyor ve tüm hayat enerjimi yiyip bitiriyor.yapmayı planladığım hiç bir şeyi zamanında yapamıyorum.zamanla kavgalıyım.dakikalar ya hiç geçmiyor ya da çok hızlı geçiyor.hayattan hiçbir şey anlayamadan öleceğim galiba.neşeli ve kendi ile barışık biri olarak görünsem de kendimi sev-mi-yor-um.kendimi sevmiş olsaydım biraz da kendimi düşünür bu kadar zorlamazdım kendimi.kimsenin de bu kadar yüklenmesine izin vermezdim.ama iş işten geçtikten sonra kafamı duvarlara vurmak tam benlik bir iş.heralde bu yüzden bu durumlara karşı hiç bir şey yapmıyorum, durum tespiti yapmak dışında.bir kaç satır şiir ve bir kaç şarkı beynimin içinde yankılanıp duruyor, tüm konsantrasyonumu dağıtıyor.birisi diyor ki sustum, konuşmak hiç bir şeyi hiç bir şeye ulaştırmıyordu, biliyordum.diğeri diyor ki beni bu dünyaya bağlayan ne.bir başkası biraz yorgunum, biraz kırgın, biraz da kirletti sensizlik beni, diyor.bu kadar.incirli cheesecake yapmayı, çeviri yapmayı, projeyi tamamlamayı istediğim fakat bunların hiçbirini yapmadığım, heba ettiğim bir akşamın daha sonuna geldim.kendime verdiğim sözleri tutamamak canımı acıtıyor.artık kendimi tanıyamayan ninen.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder